Inulina jest naturalnym węglowodanem, nie trawionym przez ludzkie enzymy. Składa się z cząsteczki glukozy połączonej z łańcuchem (od kilku do kilkudziesięciu) cząsteczek fruktozy. W stanie naturalnym występuje ona w korzeniach lub bulwach niektórych roślin, najczęściej pozyskiwana jest z cykorii. Inulina jest łagodnie słodka w smaku, posiada mniej więcej 1/10 słodyczy cukru. Jej indeks glikemiczny wynosi 14, a kaloryczność 1.6 kcal/g, co znaczy, że bez problemów mogą ją spożywać osoby odchudzające się. Inulina jest przede wszystkim prebiotykiem. Oznacza to, że stanowi doskonałą pożywkę dla pożytecznych bakterii jelitowych, jak Lactobaccillus czy Bifidobacterium. Bakterie te są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania całego organizmu, nie bez powodu określa się je mianem "probiotyków" (z greki - "wspierających życie").
Probiotyczne bakterie pomagają także w usuwaniu promieniotwórczego strontu z naszego organizmu i neutralizują znaczną część toksyn pokarmowych (dzięki czemu nasza wątroba jest mniej obciążona). Wpływają też na zmniejszenie wydalania azotu przez nerki oraz obniżają produkcję amoniaku w jelitach.
Oprócz osłaniania śluzówki jelita wpływają one na metabolizm glukozy, obniżając jej poziom we krwi, a także na metabolizm tłuszczów - z takim samym skutkiem. Są też regulatorem wzrostu oraz głównym źródłem energii dla komórek nabłonkowych okrężnicy. Z badań naukowych wynika, że około 40% masy inuliny przekształca się w biomasę bakterii. Inulina uważana jest także za rozpuszczalny błonnik pokarmowy. Wiążąc duże ilości wody zwiększa ilość treści pokarmowej obniżając jednocześnie jej kaloryczność.
